Zabawy rozwijajÄ…ce dla dzieci w wieku przedszkolnym
Propozycje zabawy opracowywałam z myślą o rodzicach małych dzieci, którzy mogą w prosty i przyjemny sposób - poprzez zabawę - stymulować rozwój psychomotoryczny swoich dzieci. Proponowane zabawy sprzyjają rozwijaniu u dzieci myślenia, zapamiętywania, percepcji wzrokowej i słuchowej, sprawności ruchowej. Czas i uwaga poświęcone wspólnej zabawie wpływają bardzo korzystnie na pogłębienie więzi między rodzicami a dzieckiem.
Miłej zabawy !
1. Czarodziejski worek.
Do worka wkładamy różne znane dziecku przedmioty. Dziecko z zamkniętymi oczami losuje jeden z nich i próbuje tylko za pomocą dotyku zgadnąć, jaki przedmiot wylosowało.
2. PorzÄ…dki.
Segregujemy do pudełek zabawki ze względu na:
- ich rodzaj : osobno misie, osobno samochody, osobno klocki itp.
- ich kolor: osobno zabawki czerwone, osobno niebieskie, czarne itd.
3. Gdzie schował się miś?
Dziecku zawiÄ…zujemy oczy i kÅ‚adziemy – w widocznym miejscu - misia . OdwiÄ…zujemy dziecku oczy, jego zadaniem jest odnalezienie, gdzie schowaÅ‚ siÄ™ miÅ›.
4. Dobieranka obrazkowa.
Można do tej zabawy wykorzystać karty do gry w Piotrusia lub memo. Rozkładamy obrazki (każdy musi mieć parę), bierzemy jeden z nich, dziecko ma odnaleźć obrazek identyczny z obrazkiem mu pokazywanym.
5. Jedzie pociÄ…g.
Z różnokolorowych klocków budujemy pociąg (np. klocek czerwony, niebieski, żółty, czerwony). Zadaniem dziecka jest odtworzenie identycznego pociągu a więc ułożenie klocków w odpowiedniej kolejności).
6. Czyj to cień?
Obrysowujemy na kartce kontury różnych przedmiotów – dziecko ma dopasować przedmiot do jego cienia.
7. Co było potem?
Przygotowujemy ilustracje / obrazki przedstawiajÄ…ce np. jabÅ‚ko – ogryzek, jajko – kurczaka, caÅ‚Ä… filiżankÄ™ – filiżankÄ™ rozbitÄ… itp. Dziecko ma powiedzieć co byÅ‚o najpierw, a co potem. Dla dzieci starszych przygotowujemy historyjkÄ™ z 3 lub 4 obrazków.
8. Co nie pasuje?
Bierzemy 4 jednakowe przedmioty i 1 inny – ukÅ‚adamy je obok siebie. Zadaniem dziecka jest wskazanie przedmiotu, który nie pasuje do pozostaÅ‚ych.
9. Co jest źle?
UkÅ‚adamy obok siebie pięć jednakowych przedmiotów, ale jeden w inny sposób, np. do góry nogami – dziecko ma zgadnąć, który przedmiot nie pasuje - leży inaczej.
10. Eureka.
Wycinamy z kartonu koło i prostokąt. Zadaniem dziecka jest odnalezienie w pokoju przedmiotów, które kształtem przypominają te figury. Gdy uda mu się odnaleźć taki przedmiot krzyczy: eureka.
11. Obraz z zapałek / patyczków.
I wersja: Dziecko układa z 5 zapałek / patyczków dowolny obrazek. Następnie ma narysować go na kartce.
II wersja: układamy wzór z patyczków, zadanie dziecka jest zbudować taki sam.
III wersja: Rysujemy wzór na kartce, a dziecko odtwarza go z patyczków / zapałek
12. Puzzle.
Rozcinamy widokówkÄ™ na kilka części (stopniowo zwiÄ™kszajÄ…c liczbÄ™ kawaÅ‚ków) – dziecko próbuje zÅ‚ożyć jÄ… w caÅ‚ość. Dla uÅ‚atwienia jako wzór można przygotować drugÄ… identycznÄ… widokówkÄ™.
13. Puzzle geometryczne.
Dziecko próbuje złożyć w całość rozcięte na dwie części koło, kwadrat, trójkąt. Później utrudniamy zabawę rozcinając figurę na więcej części. Dla ułatwienia jako wzór można przygotować drugą identyczną figurę.
14. Zbuduj taki sam.
Z klocków w postaci figur geometrycznych (koła, kwadraty, trójkąty, prostokąty) budujemy różne przedmioty np. domek, drzewo, pociąg. Zadaniem dziecka jest zbudowanie takiego samego przedmiotu.
W wersji trudniejszej wymagamy, by dziecko użyło klocków o tym samym kolorze, wielkości, grubości.
15. Labirynt.
UkÅ‚adamy 2 –3 kilkumetrowe odcinki weÅ‚ny w różne zawijasy, tak by nakÅ‚adaÅ‚y siÄ™ na siebie. Dziecko ma za zadanie przejść z jednego koÅ„ca włóczki na drugi.
16. Przewodnik.
Prosimy dziecko, by przez chwilę uważnie obserwowało pokój i znajdujące się w nim przedmioty, następnie zawiązujemy mu oczy i prosimy, by wskazało ręką, gdzie znajdują się określone przedmioty, np. stół, okno itd.
17. Detektyw.
Sadzamy dziecko naprzeciwko siebie – bÄ™dzie ono detektywem, którego zadaniem jest dostrzec zmiany w naszej pozycji. Prosimy, by dziecko przyglÄ…dnęło siÄ™, w jakiej pozycji siedzimy, a nastÄ™pnie zamknęło oczy i otwarÅ‚o je dopiero, gdy doliczymy do piÄ™ciu – w tym czasie zmieniamy nieznacznie pozycjÄ™, np. zakÅ‚adamy nogÄ™ na nogÄ™, robimy inny wyraz twarzy itp. Dziecko ma zgadnąć, co siÄ™ zmieniÅ‚o.
18. Co to?
Wytwarzamy różne odgÅ‚osy – dziecko, siedzÄ…c z zawiÄ…zanymi oczami, ma zgadnąć co to za odgÅ‚os – np. wody pÅ‚ynÄ…cej z kranu, zamykania szafki, darcia papieru, stukania do drzwi itp.
19. Gdzie jest budzik?
Chowamy dzwoniÄ…cy budzik – zadaniem dziecka jest odnalezienie budzika kierujÄ…c siÄ™ sÅ‚yszanym dźwiÄ™kiem.
20. Muzycy.
Wystukujemy prosty rytm (klaskając w dłonie, uderzając w miskę itp.), dziecko ma powtórzyć go za nami.
21. Płynie okręt naładowany towarami.
Mówimy zdanie „PÅ‚ynie okrÄ™t naÅ‚adowany towarami na literÄ™... (tu wstawiamy dowolnÄ… literÄ™). Zadaniem dziecka jest wymyÅ›lenie przedmiotów rozpoczynajÄ…cych siÄ™ na tÄ™ literÄ™.
22. Urodziny.
ZabawÄ™ zaczynamy mówiÄ…c „Kasia miaÅ‚a urodziny i dostaÅ‚a wiele prezentów...”. Wymieniamy na zmianÄ™ z dzieckiem prezenty, jakie dostaÅ‚a Kasia powtarzajÄ…c przy tym już te wczeÅ›niej wymienione, np.
Kasia miała urodziny i dostała wiele prezentów: lalkę
Kasia miała urodziny i dostała wiele prezentów: lalkę, skakankę
Kasia miała urodziny i dostała wiele prezentów: lalkę, skakankę, puzzle
Kasia miała urodziny i dostała wiele prezentów: lalkę, skakankę, puzzle, czekoladę... itd.
23. Deszcz
Dziecko naśladuje nasze ruchy, podczas gdy my opowiadamy historyjkę o deszczu. Mówimy:
Na początku deszcz pada delikatnie, a brzmi to tak -pocieramy o siebie dłońmi.
A teraz pada nieco mocniej - uderzamy rękami o uda
A teraz pada jeszcze mocniej - klaszczemy
Teraz deszcz zmienia siÄ™ w prawdziwÄ… burzÄ™ – deszcz wali z Å‚oskotem, wiatr wyje - szybko tupiemy nogami o podÅ‚ogÄ™ i naÅ›ladujemy odgÅ‚osy burzy
„Stop”! Teraz burza ucichÅ‚a i pogoda staje siÄ™ coraz Å‚adniejsza – klaszczemy, nastÄ™pnie lekko uderzamy w uda, nastÄ™pnie pocieramy dÅ‚oÅ„mi o siebie
Deszcz przestał już padać. Jest bardzo cicho, a powietrze jest czyste i świeże.
24. Echo.
Siadamy naprzeciwko dziecka i bardzo powoli zbliżamy do siebie dłonie, a następnie klaszczemy. Dziecko z uwagą naśladuje nasze ruchy i próbuje klasnąć w swoje dłonie zaraz po nas.
Stopniowo można podawać coraz bardziej skomplikowane wzory akustyczne, np. mówimy w różny sposób: cicho-głośno, szybko-wolno... np. wszystkie psy (mówimy szybko) śpią (mówimy wolno).
25. Jestem tancerzem.
Do żywej, skocznej muzyki dziecko wykonuje ruchy poszczególnymi częściami ciała, reszta pozostaje nieruchoma np. tańczą same dłonie, tańczy brzuch, głowa itp.
28. ZÅ‚y czarodziej.
Dziecko tańczy, porusza się do dowolnej muzyki. Gdy muzyka przestaje grać musi pozostać nieruchomo w danej pozycji do momentu aż dźwięki muzyki rozlegną się na nowo.
29. Misie i pajacyki.
Na sygnaÅ‚ naÅ›ladujemy chód misiów – ociężale, z pochylonym do przodu tuÅ‚owiem i pajacyków – sztywno, z wyprostowanymi nogami, rÄ™kami, tuÅ‚owiem.
30. Malarze.
„Na niby” malujemy Å›ciany – najpierw w poziome pasy (od lewej do prawej), później w pionowe (z góry do doÅ‚u), w linie faliste (kierunek podobny jak w przypadku malowania lini), w koÅ‚a, w spirale (kierunek przeciwny do ruchu wskazówek zegara).
31. Pokaż gdzie masz....
Dzieci siadajÄ… wygodnie i zamykajÄ… oczy. Prosimy je nastÄ™pnie, by – z zamkniÄ™tymi oczami – dotykaÅ‚y palcami dÅ‚oni poszczególnych części ciaÅ‚a np. czubka nosa, kolana (w wersji trudniejszej można prosić dzieci, by dotykaÅ‚y prawÄ… rÄ™kÄ… części ciaÅ‚a znajdujÄ…cych siÄ™ po lewej stronie ciaÅ‚a i na odwrót).
32. Sprytne skoki.
Na podłodze na kartonie wspólnie z dzieckiem rysujemy kontury ludzika i mówimy, że chcielibyśmy zobaczyć, czy dziecko potrafi przy pomocy swoich stóp wskazać poszczególne części ludzika. Następnie prosimy dziecko, by np. stanęło na głowie ludzika, skoczyło z głowy na dłoń, przeskoczyło z dłoni na stopę, ze stopy na brzuch itd.
Opracowanie:
Agnieszka Treit
Powrót
